>>clik.to/Latijn<<  |   home                                                    Daedalus en Icarus Daedalus gold als de grootste bouwmeester en beeldhouwer van zijn tijd. Er was wel niemand die hem kon evenaren. Maar ijdelheid en afgunst brachtten hem op de weg van de misdaad.Hij had een jonge leerling die hem scheen te overtreffen. Ijverzucht dreef de meester ertoe de knaap te doden. Daedalus moest nu in stilte uit zijn vaderstad Athene vluchten. Rusteloos zwierf hij door het land tot  hij uiteindelijk met zijn zoon Icarus op Kreta een nieuw tehuis vond. Minos, de koning van dit eiland, wist de kunstvaardigheid van zijn gast op prijs te stellen en droeg hem de taak op om voor de Minotaurus een onderkomen te bouwen. Het was Daedalus, die in die tijd het kunstige Labyrint, de doolhof met het verwarrend aantal gangen en kamers, tot stand bracht. Maar ondanks alle eer waarmee Minos het werk van de kunstenaar beloonde, kon Daedalus de gedachte aan zijn verloren vaderland niet van zich afzetten. Een bitter heimwee had hem bevangen, en toen Minos, die de kunstvaardige man niet wilde laten gaan van zijn verlangen hoorde, werd de vrijplaats voor Daedalus tot een strenge gevangenschap. Bij al zijn gaan en staan werd hij op bevel van de koning omringd door spiedende wachters. Het was hem onmogelijk op een schip het eiland te verlaten. De vindingrijke Daedalus wist evenwel een middel, dat hem redding beloofde. 'Laat Minos te land en op de zee mij de weg versperren, ' riep hij vastberaden, ' dan blijdt nog de vrije lucht over. Daar zal ik een pad vinden. Laat Minos overal zijn macht uitoefenen, in de lucht heeft hij geen heerschappij !' Daedalus had een uitvinding gedaan waarmee de krachten der natuur dienstbaar aan hem werden. Hij nam vogelveren, legde ze naar de grootte in de juiste volgorde, zodat men kon menen dat ze op deze wijze gegroeid waren. Die veren verbond hij in het midden met draden en voegde ze aan de pennen met was tezamen. Daarna boog hij ze enigszins uiteen, zodat ze geheel de vorm van vleugels hadden aangenomen. Icarus was zijn cader ijverig behulpzaam en zag toe hoe het werk onder diens kunstvaardige handen vorderde. Welddra was de laatste hand aan het wonderwerk gelegd. Daedalus bond zichzelf de vleugels aan , vond meteen het juiste evenwicht en verhief zich met gemak in de lucht. Op aarde teruggekeerd, snoerde hij het paar vleugels dat hij voor zijn zoon had vervaardigd, om diens schouders. Toen vermaande hij hem met vaderlijke bezorgdheid :'Icarus, blijf altijd in het midden, ik vraag het je dringend! Want als je te laag vliegt ,zullen de golven je vleugels nat maken en je doen vallen. Wanneer je echter te hoog vliegt, kom je te dicht bijde zon; je veren vatten dan vlam en het was zal van de hitte smeltenn. Houd je vlucht dus tussen de golven en de zon in; en volg maar steeds mijn spoor.' Tranen vloeiden over de wangen van de grijdaard, toen hij nog eenmaal zijn werk nakeek. Hij omhelsde zijn jongen, en daarop verhieven beiden zich in de lucht. De vader vloog voorop, zijn hart was vol van zorg, gelijk bij een vogelmoeder, die voor de eerste keer haar teder broedsel uit het nest in de vrije lucht laat gaan.'Volg mij maar moedig! ' riep hij achterwaarts en bewoog zorgvuldig de vleugels om zijn zoon die moeilijke kunst te leren. Maar de vader kon zich al spoedig geruststellen, want hij zag hoe zeker de knaap zijn aanwijzingen opvolgde. Mets snellle vlucht staken zij de glinsterende zee over; de eerste eilanden van hun Griekse vaderland lagen reeds achter hen, toen de jonge Icarus in zijn overmoed het bevel van zijn vader ging overtreden. Het gunstig verloop van zijn eerste vlucht barcht hem ertoe zozeer op zijn eigen kracht te vertrouwen, dat hij zijns vader spoor niet meer volgde en zich op zijn vleugels in hogere regionen verhief. In grote angst wou Daedalus zijn zoon terugroepen, maar het was reeds te laat. Nauwelijks was de knaap nabij de zon gekomen of het was  werd week door de felheid van haar stralen, en eer Icarus het gewaar werd, had de samenvoeging van de veren losgelaten en faldderden zij weg door de lucht. Nog een ogenblik kon de jongen zich zwevend houden, toen grepen zijn  blote armen in de ruimte....zij vonden geen steun meer en Icarus stortte onverbiddelijk in de diepte. Het ongeluk was zo snel in zijn werg gegaan dat hij zelfs geen tijd meer had om een kreet uit te stoten.Toen Daedalus omlaag keek, kon hij tot zijn ontsteltenis niets meer van zijn zoon ontdekken. De golven hadden hem reeds verslonden . ' Icarus, Icarus! ' kreet de ongelukkige vader in zijn vertwijfeling, ' waar, waar moet ik je zoeken? ' Terwijl hij nog steeds in de diepte staarde, ontdekte hij enkele veren die eenzaam op het water dreven. Met een hart vol droefheid vloog Daedalus aan land. Hij legde de vleugels af en dwaalde langs de kust van het kleine eiland rond, totdat de golven de dode aan het strand spoelden. Daar begroef hij zijn geliefde zoon en gaf het eiland de naam Ikaria, die het voortaan altijd zou blijven dragen. Men vertelt dat Daedalus later nog op het eiland Sicilië als kunstenaar hoog in ere stond. Maar na de dood van zijn zoon heeft hij nimmer vrede voor het hart gevonden. De schuld, die hij vroeger door de moord op zijn leerling op zich had geladen en waarvoor hij thans zo'n harde straf  had ondergaan, zou hem tot aan zijn levenseinde niet meer met rust laten. Caeki